ΤΑΙΝΙΕΣ-ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ (ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ)

  • «Ιρλανδέζικος δρόμος»
του Κεν Λόουτς


«Ιρλανδέζικος δρόμος» είναι ο κωδικός της πιο επικίνδυνης στον κόσμο διαδρομής που ενώνει το αεροδρόμιο της Βαγδάτης με την Πράσινη Ζώνη. Εδώ, σκοτώθηκε ο Φρανκ από το Λίβερπουλ που, για να γλιτώσει την ανεργία, κατατάχθηκε «στρατιώτης της ειρήνης» σε ιδιωτική εταιρεία μισθοφόρων στο Ιράκ. Το τελευταίο φιλμ του Κεν Λόουτς, μάλλον αβανταδόρικο θρίλερ παρά καταγγελία του ιμπεριαλιστικού πολέμου, έρχεται να προστεθεί στη μακρά ήδη λίστα τωνταινιών για τον πόλεμο στο Ιράκ.








Γεννημένος χορευτής










Δραματική ταινία
«Γεννημένος χορευτής», σε σκηνοθεσία Στέφεν Ντάλντρι . Η ταινίααφηγείται τις προσπάθειες μιας δασκάλας να πείσει την οικογένεια ενός εφήβου ότι πρόκειται για ταλέντο στο χορό και, παράλληλα, σκιαγραφεί μια βρετανική επαρχία σε απόγνωση εξαιτίας τηςανεργίας και της ανέχειας... Παίζουν: Τζέιμι Μπελ, Τζούλι Γουόλτερς, Τζιν Χέιγουντ, Τζέιμι Ντρέιβεν, Γκάρι Λιούις.















«Συνοικία το όνειρο»
του Αλέκου Αλεξανδράκη

Αριστουργηματική και άψογη ηθογραφία των φτωχότερων συνοικιών μιας Αθήνας πολύ διαφορετικής από την επίσημη τουριστική εκδοχή. Μια «αριστερή» ταινία από το 1961 με νεορεαλιστικό ύφος και εμπνευσμένη μουσική του Θεοδωράκη. Πολιτικά και κοινωνικά φορτισμένη από την έξαρση της ανεργίας και της φτώχειας, εξαγρίωσε τη λογοκρισία της εποχής με την ωμά ρεαλιστική απεικόνιση των λαϊκών ανθρώπων που δίνουν το δικό τους «παρών», διεκδικώντας μια θέση στο όνειρο που φαίνεται ότι γράφτηκε μόνο για άλλους...






«Δευτέρες με λιακάδα»
Μια πόλη στη νότια ακτή της Ισπανίας αλλάζει όψη καταστρέφοντας το τοπικό ναυπηγείο, για να ανυψωθεί στη θέση του ένα συγκρότημα πολυτελών κατοικιών. Μια ομάδα αντρών μένει χωρίς δουλιά, χωρίς ασφάλεια, χωρίς μέλλον... Μια ιστορία εφτά ανθρώπων που ψάχνουν την έξοδο κινδύνου της ζωής. Κινούνται μέσα στη δική τους ύπαρξη και περιμένουν κάτι ν' αλλάξει. Οταν απογοητεύονται, μεθούν με φίλους για να ξεχάσουν και όταν παλεύουν, δίνουν ό,τι τους έχει απομείνει, για να κερδίσουν για άλλη μια φορά την αξιοπρέπειά τους.
Κοινωνική περιπέτεια, ισπανικής παραγωγής, 2002. Σκηνοθεσία: Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα. Με τους: Χαβιέρ Μπαρδέμ, Λουί Τοσάρ, Χοσέ Ανχέλ Εχίδο κ.ά.



ΡΟΜΠΕΡ ΓΚΕΝΤΙΓΚΙΑΝ

Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο
«Μικρό» φιλμ, ζεστό και ανθρώπινο, με κάποιους τόνους μελαγχολίας η τελευταία ταινία του Ρομπέρ Γκεντιγκιάν για τις αξίες μιας κοινωνίας σε κρίση. Τρυφερή παραλλαγή εντός των ορίων της θεματικής που διατρέχει το σύνολο του έργου του. Ωστόσο, σε σημεία, η ηθελημένα ουτοπική ιστορία φαντάζει αφελής, τραβηγμένη, προβλέψιμη και άνευρη που χάρη στην ειλικρίνεια και αισιοδοξία της ασκεί μια περίεργη γοητεία.
Λυρισμός και αυθεντικότητα χαρακτηρίζει τη θετική οπτική του Γκεντιγκιάν σε πρόσωπα και πράγματα με ανάγλυφα τα στοιχεία της γενναιοδωρίας, καλοσύνης, φιλίας και αλληλεγγύης. Και σ' αυτήν την ταινία αμετάβλητος, για τουλάχιστον δέκα ταινίες, ο πυρήνας των ηθοποιών και πιστών συνεργατών του, Αριάν Ασκαρίντ, Ζεράρ Μελάν και Ζαν-Πιέρ Νταρουσάν που τελευταία είδαμε στη «ΧΑΒΡΗ» του Καουρισμάκι.
Η κρίση στη θαλασσινή Μασσαλία που χρωματίζουν τα απαραίτητα κλισέ του Μαρσέλ Πανιόλ, έρχεται με κληρωτές απολύσεις. Και αν το ζεύγος Μισέλ και Μαρί Κλερ εξασφαλίζει συνταξιοδότηση - βέβαια μετά από δεκαετίες σκληρής δουλειάς αλλά και συνδικαλιστικών αγώνων - δε φαίνεται ότι θα συμβεί το ίδιο με τις νεώτερες γενιές. Μια απόπειρα ληστείας σε βάρος τους, με δράστη ένα νεαρό, απολυμένο συνάδελφο του Μισέλ - υποχρεώνει το ζευγάρι να δει κατάματα την κατάσταση ενώ η ταξική τους συνείδηση τους παρακινεί να ενεργήσουν με γνώμονα την αλληλεγγύη. Ενδιαφέρουσα θεματική, οδηγεί σε συζητήσεις και προβληματισμό με τα πολλά και επίκαιρα ερωτήματα που απορρέουν από τις θέσεις της ταινίας ...
Παίζουν: Αριάν Ασκαρίντ, Ζαν-Πιέρ Νταρουσέν, Ζεράρ Μελάν, Μαριλίν Καντό, κ.α.
Παραγωγή: Γαλλία (2011).



Μοντέρνοι καιροί
Μια εξαιρετική σάτιρα αμερικανικής παραγωγής του 1936, ένα μικρό αριστούργημα του Τσάρλι Τσάπλιν, είναι οι«Μοντέρνοι καιροί». Ο Σαρλό είναι βιομηχανικός εργάτης, ένα απλό γρανάζι στον τεράστιο τροχό του μεγάλου εργοστασίου στο οποίο δουλεύει. Ολη τη μέρα ασχολείται μονότονα με το ίδιο πράγμα: σφίγγει βίδες. Η επανάληψη της δουλιάς τον αρρωσταίνει σε τέτοιο σημείο, ώστε να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο. Ευτυχώς θα θεραπευτεί πολύ γρήγορα και θα επιστρέψει στο εργοστάσιο, έχοντας μεγάλη όρεξη για τις ...βίδες. Ομως, οι υπεύθυνοι της βιομηχανίας έχουν διαφορετική: Θα του δώσουν την απόλυσή του, με τη δικαιολογία ότι θέλουν να τον ...προστατεύσουν από μιαν ενδεχόμενη υποτροπή. Είναι η τελευταία εμφάνιση του Τσάρλι Τσάπλιν ως Σαρλό, ενώ ταυτόχρονα, καθώς μας αποχαιρετά, δεν αποφεύγει να κάνει ένα συνταρακτικό σχόλιο για την απάνθρωπη μηχανοποίηση της εργασίας, για την αγγελοποίηση της μάζας, για την ανισότητα της καταναλωτικής κοινωνίας .


  •                                          Το παιδί                                 
  • Η Βελγική ταινία, «Το παιδί», πάλι με     «ξεναγούς» τη νέα γενιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, λίγο μετά την εφηβεία τους αυτά, μας μεταφέρει στον κόσμο του περιθωρίου των απρόσωπων σύγχρονων βιομηχανικών πόλεων της Δύσης! Των πόλεων τηςανεργίας, της πείνας, της εξαθλίωσης! Των πόλεων, που όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται!
Η ταινία, με τον απόλυτο ρεαλισμό της, δείχνει την απόλυτη απελπισία. Την ίδια στιγμή, όμως, είναι δικαιωμένα αισιόδοξη! Τα λούμπεν άτομα, που στα μάτια του καθένα αποπνέουν το θάνατο, βρίσκουν από τους Βέλγους σκηνοθέτες δικαίωση! Ακόμα και τα «σκουπίδια» διαθέτουν ευωδιές! Φτάνει να προκύψει η στιγμή. Το «μεγάλο» γεγονός, που θα στρίψει τη στρόφιγγα από την άλλη μεριά.
Παίζουν: Ζ. Ρενιέ, Ντ. Φρανσουά, Ζ. Σεγκ΄σρ, Φ. Ροντζιόνε κ.ά.


Ψηλά στον Ουρανό

246 up.jpg
















Ακόμα και η Βροχή 

Δραματική

 2010 | Έγχρ. | Διάρκεια: 103'
Ακόμα και η Βροχή
Ισπανική ταινία, σκηνοθεσία Ισιάρ Μπολαΐν με τους: Λουίς Τοσάρ, Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Κάρα Ελεχάντε
Ένα ισπανικό κινηματογραφικό συνεργείο γυρίζει στη Βολιβία μια ταινία για τον Χριστόφορο Κολόμβο, τα μέλη του όμως μπλέκονται στις τοπικές ταραχές που ξεσπούν για την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης.
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)